พระปิดตาเนื้อผงคลุกรัก อาจารย์บุญธรรม วัดไพร่ฟ้า จ.ปทุมธานี
รายละเอียดพระ
องค์นี้เป็น “พิมพ์ ๓ จุด” สร้างด้วยเนื้อผงคลุกรักผสมกับว่านยาสมุนไพรและเกสรดอกไม้มงคล สภาพเก็บเก่า ไม่ผ่านการใช้บูชา เนื้อหามวลสารที่แห้งผากจึงถูกจับด้วยคราบฝุ่นความเก่า ตัดขอบเป็นรูปสี่เหลี่ยมหลังอูมพองาม พระสวยสมบูรณ์มาก พุทธคุณ โชคลาภ เมตตามหานิยม และแคล้วคลาดเป็นเยี่ยม
พระอาจารย์บุญธรรม สุเมโธ วัดไพร่ฟ้า ต.บางเดื่อ อ.เมือง จ.ปทุมธานี
หลวงพ่อบุญธรรม สุเมโธ แห่งวัดไพร่ฟ้าปทุมธานี พระเกจิอาจารย์ดังในอดีตซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังจนเข้าไปถึงในเมืองหลวง และยังได้รับนิมนต์ให้เป็นพระเกจิอาจารย์ตัวแทนของจังหวัดปทุมธานี นั่งปรกเจริญภาวนา ณ.พระอุโบสถวัดราชบพิธ เมื่อ พ.ศ.๒๔๘๑ ซึ่งขณะนั้นท่านมีอายุเพียง ๔๗ ปี ซึ่งงานนั้นไม่เก่งจริงถือสายสินธิ์ปลุกเสกร่วมกับพระเกจิอาจารย์ทั้งหมดไม่ได้แน่ๆ
ในยุคนั้นประมาณพ.ศ.๒๔๓๐ พระอาจารย์เล็กและพระอาจารย์มอญ มีเชื้อสายรามัญ อพยพมาจากเมืองหงสาวดี ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ศิษย์ที่มาเรียนยุคแรกๆ มีพระอาจารย์เปิง วัดชินวนาราม หลวงปู่ศุข วัดมะขามเฒ่า รุ่นต่อมา หลวงพ่อบุญธรรม พระอาจารย์พลาย วัดมะขาม พระอาจารย์ไพ่ วัดสวนมะม่วง พระอาจารย์เอี่ยม วัดหงส์ฯ ซึ่งพระที่มาเรียนวิชากับพระอาจารย์รามัญล้วนนิยมสร้างพระปิดตา เนื้อผงคลุกรัก ขนาดจิ๋ว ซึ่งศิษย์ยุคแรกเช่นพระอาจารย์เปิง ก็สร้างพระปิดตาคลุกรักติดอันดับหนึ่งของจังหวัดปทุมธานีมาอย่างยาวนานจนเป็นที่เสาะหาจนถึงทุกวันนี้
ชีวประวัติ หลวงพ่อบุญธรรม มีนามเดิมว่า บุญธรรม สุคนธา เป็นชาวไทยเชื้อสายรามัญ ซึ่งเป็นชนชาติที่อพยพมาจากตอนใต้ของพม่าสมัยกรุงธนบุรี ตั้งหลักแหล่งอยู่ที่ ตำบล บางขะแยง อำเภอ เมือง จ.ปทุมธานี เกิดเมื่อวันที่ ๑๔ พ.ย. พ.ศ.๒๔๓๔ เป็นบุตรของโยมบิดาชม และโยมมารดาปู๊ด สุคนธา มีพี่สาว ๑ คน น้องชายและน้องสาว ๒ คน
ในวัยเด็กหลวงพ่อบุญธรรม ได้เรียนหนังสือบทมูลกัจจายน์ภาษามอญ ภาษาขอม จากวัดประทิว คลอง ๑๔ จนมีความรู้แตกฉาน บิดาเห็นว่ามีแววฉลาดเฉลียวจึงได้พาไปสมัครเรียนที่โรงเรียน สวนกุหลาบ กรุงเทพมหานคร ได้มุมานะศึกษาจนสำเร็จชั้นมัธยมศึกษาสมัยนั้น เมื่ออายุ ๑๘ ปี และได้เข้ารับราชการเป็นมหาดเล็ก สังกัดกระทรวงมหาดไทย ในตำแหน่งมหาดเล็กรายงาน ได้เดินทางไปประจำตามจังหวัดต่างๆเกือบทั่วทุกจังหวัด พออายุได้ ๒๕ ปี หลวงพ่อบุญธรรมมีศรัทธาบวชตามประเพณีให้โยมบิดาและโยมมารดา ณ.พัทธสีมา วัดหัตถสารเกษตร คลอง ๕ธัญญะบุรี จ.ปทุมธานี โดยมี
พระครูธัญญเขตเมทากร เป็นพระอุปัชฌาย์
พระอาจารย์แถม เป็นพระกรรมวาจาจารย์
พระปลัดอู๊ด เป็นพระอนุสาวนาจารย์
ได้รับฉายาว่า "สุเมโธ" เมื่อบวชแล้วรู้สึกปลอดโปร่งเจริญในธรรม จึงตั้งปณิธานขอถวายตัวเพื่อพระศาสนามุ่งหาพระนิพพาน ครั้นเมื่อบวชได้ ๖ พรรษา จึงออกธุดงค์รุกขมูลแสวงหาความวิเวกตามป่า เดินธุดงค์ไปจนถึงเมืองย่างกุ้ง ประเทศพม่า และจำพรรษาอยู่ที่พม่า ๑ พรรษา ขณะเดินธุดงค์ในป่าเขาได้พบพระเกจิอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญในวิทยาคมหลายรูป หลวงปู่บุญธรรมจึงขอถ่ายทอดวิชาต่างๆที่เห็นว่าเป็นประโยชน์ทั้งวิชาแพทย์แผนโบราณและการสร้างเครื่องรางของขลัง
เมื่อกลับมา พำนักอยู่ ณ. วัดเจ็ดตะวงษ์อีก ๑ พรรษา ต่อมาได้ไปฝากตัวเป็นศิษย์วัดโพธิ์ทองบน จ.นนทบุรี ฝึกพุทธเวทย์มหามนต์การสร้างเครื่องรางของขลังจากพระอาจารย์มอญ ซึ่งที่นั้นได้พบกับพระอาจารย์เปิง และหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ศึกษาเล่าเรียนอยู่ก่อนแล้ว
พ.ศ.๒๔๖๖ ชาวบ้านคลองบางโพธิ์ใต้ ซึ่งเป็นญาติทางมารดาของท่านได้มานิมนต์หลวงปู่บุญธรรมให้มาดูแลวัดไพร่ฟ้า จากนั้น หลวงปู่บุญธรรม จึงเป็นที่พึ่งของชาวบ้านคลองบางโพธิ์ใต้เรื่อยมา
พ.ศ.๒๔๘๑ หลวงพ่อบุญธรรม มีอายุเพียง๔๗ปี ได้มีชื่อเสียงถูกยกย่องให้เป็นพระสงฆ์เกจิอาจารย์ เป็นตัวแทนของจังหวัดปทุมธานี ได้ไปนั่งปรกปลุกเสกที่วัดราชบพิตร พร้อมพระเกจิอาจารย์ทั่วประเทศในพิธีนั้น
พ.ศ.๒๔๘๕ หลวงพ่อบุญธรรม ได้รับนิมนต์มาทำพิธีพุทธาภิเสกพร้อมพระเกจิอาจารย์๑๐๘รูป ที่วัดราชบพิตร อีกครั้ง
วัตถุมงคลของหลวงพ่อบุญธรรม
เหรียญรูปเหมือนรุ่นแรก รูปใบสาเกเนื้อดีบุก พ.ศ.๒๔๘๕ ด้านมียันต์อักขระขอม คือ คาถาพระเจ้า๑๖พระองศ์ สนนราคาหมื่นปลายๆครับ เพราะสร้างน้อยมากๆ
รูปถ่ายอัดกระจก พ.ศ.๒๔๘๒ เป็นรูปถ่ายหลวงปู่บุญธรรม นั่งสมาธิเต็มองศ์สีขาวดำ อัดกระจกเก่าสองด้าน เป็นที่เสาะหานิยมเช่นกันราคาประมาณพันปลายๆ
แหวนพิรอดนิ้วและแขน พ.ศ.๒๔๘๕ ถักขัดลายตะกร้อ เนื้อกระดาษสาจุ่มรัก, เนื้อผ้าดิบห่อศพลงยันต์จุ่มรัก หายากสุดๆ
สีผึ้ง ใช้สีปากเป็นมหาเสน่ห์มากๆครับ ท่านหุงเองทุกขั้นตอนแต่ก็หาได้ยากยิ่งเช่นกันครับ
พระปิดตา
ในสมัยหลวงพ่อยังมีชีวิตอยู่ มีผู้เคยถามหลวงพ่อว่า
“ ท่านใช้ผงอะไรสร้างพระปิดตาหรือผสมด้วยผงอะไรบ้าง ”
ท่านยิ้มและตอบว่า
“ผงที่สร้างนั้น อาตมภาพทำขึ้นเอง ไม่เคยใช้ผงของพระอาจารย์ท่านอื่นมาผสม เราเรียนมาแล้วมีวิชา ก็ต้องทำเอาเอง มีความมั่นใจกว่าเอาของคนอื่นเขามาใช้ และก็ต้องทำพิธีปลุกเสกเองโดยลำพัง ไม่ต้องไปเชิญพระอาจารย์ท่านอื่นมาร่วมปลุกเสกให้เสียเวลาโดยใช่เหตุ”
การจำแนกผงพุทธคุณ อันเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ มีอยู่ ๒ แบบ คือ
แบบแรกใช้วิธีเรียกสูตรลบผง ซึ่งเรียกกันโดยทั่วไปว่า “ผงปัถมัง” แบบนี้เนื้อค่อนข้างขาวอมเหลืองปนน้ำตาลเล็กน้อย เนื่องจากมีส่วนผสมของเกสรและตัวยาบ้างชนิด เข้าปูนที่กินกับหมาก เพื่อให้เกิดการแข็งตัว ชนิดนี้เนื้อหาจะไม่สู้แกร่งนัก แบบสองใช้วิธีเรียกสูตรลบผง ซึ่งเรียกกันโดยทั่วไปว่า “ผงอิทธิเจ” แบบหลังนี้เนื้อจะออกสีน้ำตาลเข้ม เนื่องจากต้องนำไปเคล้ารัก ถ้าแก่รักมากสีก็จะคล้ำเกือบเป็นสีดำ และชนิดหลังนี้พบเห็นได้ตามแผงพระหรือในสนามพระทั่วไป
พุทธลักษณะของพระปิดตา
พุทธลักษณะพระปิดตาหลวงพ่อบุญธรรม เนื้อพระเป็นผงคลุกรักหรือเคล้ารัก ออกสีน้ำตาลไหม้ บางองค์เคลือบด้วยรักน้ำเกลี้ยง ปีการสร้างประมาณพ.ศ.๒๔๖๖-๒๔๙๑ พิมพ์สี่เหลี่ยม และพิมพ์เม็ดข้าวเม่าหรือเม็ดบัวขนาดจิ๋ว แม่พิมพ์แกะเป็นภาพนูนสูง เป็นองค์พระสาวก พระเศียรกลม นั่งสมาธิขัดเพชรหรือคล้ายนั่งกระโหย่งคุกเข่า ยกมือทั้งสองขึ้นกึ่งพนมมือ ไหล่ลู่โค้ง พิมพ์สี่เหลี่ยมใต้ฐานองค์พระจะมีเส้นกรอบเป็นเส้นขีด ๒ชั้น และที่สำคัญ ก็คือ มีตุ่มหรือเม็ดไข่ปลา มีตั้งแต่ ๑ตุ่ม, ๒ตุ่ม, ๓ตุ่ม ถึง๕ตุ่ม ก็เคยปรากฏ ท่านสร้างด้วยตัวท่านเองคนเดียว ปลุกเสกคนเดียว เนื่องจากเป็นพระที่สร้างขึ้นด้วยผงพุทธคุณผสมเกสรและตัวยาล้วนๆ ท่านจึงไม่นิยมสร้างขนาดใหญ่นัก เพราะเปลืองผง ส่วนมากจึงพบแต่ขนาดเล็ก เพราะได้จำนวนหรือปริมาณที่มากกว่า เพียงพอที่จะแจกให้แก่ลูกศิษย์ และผู้มีจิตศรัทธาเลื่อมใส ที่แวะไปทำบุญที่วัดหรือเยี่ยมเยียนหลวงพ่อ นอกจากนี้ท่านจะนำออกแจกในงานไหว้ครูเป็นประจำเกือบทุกปี พุทธคุณเป็นที่เชื่อถือมานานกันว่า ดีเด่นมากทาง โชคลาภ เมตตามหานิยม ค้าขาย แคล้วคลาด ปัจจุบันเป็นพระที่หายาก ผู้ครอบครองต่างหวงแหนเก็บรักษากันไว้ จึงไม่ค่อยมีพระหมุนเวียนในสนามมากนัก มรณภาพ หลวงพ่อบุญธรรม ได้มรณภาพลงด้วยโรคลมปัจจุบันด้วยอาการอันสงบ เมื่อวันที่๑๑ มี.ค. พ.ศ.๒๔๙๑ ตรงกับวันขึ้น ๒ ค่ำเดือน ๔ เวลา ๑๓.๐๐น.ทั้งที่อายุยังน้อยเพียง๕๗ ปี พรรษาที่ ๓๓ ปี ปกครองวัดไพร่ฟ้าทั้งสิ้น ๒๖ ปี ทิ้งความวิปโยคโศกเศร้าไว้แก่บรรดาศิษย์ และผู้ที่เคารพนับถือเป็นอย่างมาก
ขอบพระคุณข้อมูลจาก

1. Facebook เพจ สืบสานตำนานสักยันต์ไทย
2. หนังสือพระเครื่องประยุกต์ ปีที่๔ ฉบับที่ ๗๕ โดย อ.ศิริวัฒน์